แทบล้มทั้งยืน!! สามีกลับบ้านดึกอยู่บ่อยๆ “เมียเลยไปหาที่ทำงาน” แต่กลับเจอแบบนี้…!?
ฉันและสามีเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัย พวกเราทั้งคู่มาจากชนบท สถานะทางบ้านค่อนข้างยากจน จึงทำให้พวกเราขยันมากกว่าเพื่อนๆคนอื่นๆ คู่ของเราไม่เหมือนคู่รักอื่นๆ ที่ต้องไปกินอาหารในร้านหรูๆ ครอบครัวของพวกเราให้เงินรายเดือนแบบจำกัด เราทั้งคู่มักจะใช้เวลาหลังเลิกเรียนไปกับการรับรับจ๊อบหารายได้พิเศษเพื่อจะได้นำเงินมาจุนเจือค่าใช้จ่ายและช่วยพ่อแม่จ่ายค่าเทอมบ้างเล็กน้อย ณ เวลานั้นแค่จะออกไปเที่ยวยังไม่มีเวลาเลย
พวกเราต่างยอมรับและเข้าใจในสถานะทางการเงินของฝ่ายตรงข้ามได้เป็นอย่างดี เรามักจะซื้อข้าวจานเดียวแล้วแบ่งกันกินเสมอ หลังจากที่พวกเราเรียนจบ พวกเราทั้งคู่ก็ใช้ความสามารถที่มีดิ้นรนหางานทำในเมืองจนสำเร็จ ชีวิตของพวกเราดีขึ้นเรื่อยๆ เหมือนความฝันของเรากำลังจะเป็นจริง เราทั้งคู่ทำงานเก็บหอมรอมริบจนมีเงินมากพอที่จะซื้อบ้านหลังใหม่ในชนบทได้อีกหลัง หลังจากที่พวกเราแต่งงานกันได้ไม่นาน เราก็มีลูกน้อยเป็นพยานรัก แต่แล้วก็มีเหตุทำให้เราไม่สามารถทำงานที่เดิมได้อีก และสายงานที่เราจบมาก็ถือว่าเป็นสายงานที่หางานยากอีกด้วย แถมได้เงินเดือนน้อยมาก
ช่วงเริ่มทำงานใหม่ๆ ฉันและสามีอาศัยอยู่ในห้องที่เล็กมากๆ พวกเราอยู่ด้วยกันมาร่วมปี ฉันก็พบว่าฉันท้อง ในตอนนั้นเราทั้งคู่เลยบอกให้พ่อแม่ของพวกเรารับทราบ ในตอนนั้นพ่อและแม่ของฉันไม่เห็นด้วย เพราะพวกเขาหวังว่าฉันควรจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีกว่านี้ จะได้ไม่ลำบาก แต่จะทำไงได้ในเมื่อฉันท้องไปแล้วและฉันก็รักเขามากด้วย ฉันขอร้องพ่อแม่จนพวกท่านยอมให้เราแต่งงานกัน ตอนที่เราแต่งงานพ่อแม่ของพวกเราก็ไม่ได้ให้เงินพวกเราไว้ตั้งตัวเลยสักบาท พวกเราไม่มีบ้านอยู่ เห็นเพื่อนๆทุกคนที่แต่งงานเขาก็มีบ้านมีรถกันหมด แต่ตอนที่ฉันแต่งงานอะไรก็ไม่มีสักอย่าง แม้กระทั่งเรือนหอเราก็ยังต้องไปเช่าห้องใหญ่ๆเพื่อความสุขเล็กๆน้อยๆของเรา
หลังจากแต่งงานมา แม้พวกเราจะเช่าห้องเล็กๆ ราคาถูกๆอยู่ด้วยกัน แค่นั้นมันก็ทำให้ฉันมีความสุขมากแล้ว สามีดูแลฉันเป็นอย่างดีมาโดยตลอด งานบ้านทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นงานที่หนักแค่ไหน เขาก็เป็นคนทำแทนฉันหมดทุกอย่าง ในทุกๆเช้าเขามักจะตื่นมาทำกับข้าวให้ฉันทานอยู่เสมอ แม้ว่าครอบครัวของเราจะไม่มีรถ เขาก็มักจะเดินไปส่งฉันขึ้นรถประจำทางไปทำงาน ในตอนกลางวันฉันและสามีมักจะออกมาทานข้าวด้วยกัน และตอนเย็นหลังเลิกงานเขาก็จะรีบกลับมาเตรียมกับข้าวให้ฉันทานอยู่เสมอ หลังจากทานอาหารเสร็จเราก็มักจะไปเดินเล่นกันต่อ
ฉันมีความสุขตลอดมา แม้ว่าสามีจะมีเวลาให้ฉันไม่มากก็ตาม แต่ฉันก็คิดอยู่เสมอว่าฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก จากนั้นพวกเราก็ได้มีลูกด้วยกัน ทำให้เราทั้งคู่ต้องขยันทำงานเพิ่มมากขึ้น
หลังจากแต่งงานไปได้ 5 ปี ฉันและสามีก็มีแพลนจะซื้อบ้าน โดยใน 5 ปีมานี้พวกเรามีเงินเก็บทั้งหมดอยู่ 8 แสน สามีบอกกับฉันว่าเค้าจะไม่ทำให้ฉันลำบาก และจะทำงานหนักเพื่อให้เราทั้งสองได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
แต่ครึ่งปีมานี้ สามีมักจะทำOTจนต้องกลับบ้านดึกอยู่บ่อยๆ เขามักจะทำงานถึง 5 ทุ่มเที่ยงคืนของทุกวันแล้วค่อยกลับบ้าน แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ได้พังทลายลง เมื่อสามีของฉันค่อยๆเปลี่ยนไป ฉันรักเขามากแต่ไม่รู้เหมือนกันทำไมพักหลังมานี้ความรักของเราจืดจางขึ้นเรื่อยๆ เราทั้งคู่ไม่ยอมคุยกันตรงๆ ทำได้เพียงแต่เก็บงำความรู้สึกนี้ไว้ภายใน และเราก็ไม่มีโอกาสได้คุยกันด้วย ลูกของเราอยู่ในช่วงกำลังโต ฉันต้องนอนเฝ้าลูกอยู่ตลอด ออกห่างแค่นิดเดียวเขาก็จะร้องไห้อยู่เสมอ สามีมักจะกลับมาบ้านในตอนที่ฉันหลับไปแล้ว พอตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่อยู่บ้านแล้ว
แม้ว่าสามีของฉันจะทำOTเพิ่มอย่างหนัก แต่เงินเดือนของเขาก็มากขึ้นตามเช่นกัน สมุดบัญชีของเขาก็มีเงินฝากมากขึ้นเรื่อยๆ ความฝันในการมีบ้านของพวกเราก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เมื่อเห็นสามีของฉันทำงานหนัก ฉันก็เป็นห่วงเขาเลยทำกับข้าวไปให้ ฉันคิดอยู่นานจะออกไปหาเขาดีไหม เพราะออกจากบ้านตอนดึกๆเพียงลำพังจะทำให้เขาไม่สบายใจ สุดท้ายในคืนนั้นฉันเลยยังไม่ได้ไปหาเขา
เมื่อสองวันก่อน ลูกเข้านอนตั้งแต่หัววัน และฉันก็ว่างอยู่พอดี เลยทำอาหารเตรียมไว้ ฉันเข้าไปหาเขาถึงที่ทำงาน ที่ทำงานของสามีฉันอยู่ไม่ไกลนัก ไป-กลับใช้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้น ฉันคิดเพียงแต่ว่าฉันแวะเอาข้าวให้ไปให้เขาสักพักก็จะกลับ เพราะไม่กล้าทิ้งเจ้าตัวเล็กไว้ในบ้านคนเดียว
พอไปถึงที่ทำงานของเขา ก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อค ที่นั่นก็เงียบมาก ในนั้นดูเหมือนจะมีคนอยู่ไม่กี่คน ฉันค่อยๆขึ้นบันไดไปหาเขา แต่พอไปถึงกลับไม่พบสามีของฉัน เอ๊ะ! สามีของฉันหายไปไหนนะ ฉันเลยโทรเข้ามือถือของเขา แต่เสียงเรียกเข้าดังขึ้นเหมือนอยู่ใกล้ๆหูฉัน ฉันเดินตามเสียงนั้นไป แล้วพบกับภาพเหตุการณ์ที่สุดสะเทือนใจ อาหารที่ฉันเตรียมไว้ทั้งหมดร่วงลงจากมือตกลงไปกองกับพื้น สามีของฉันกำลังทำกิจกรรมร่วมกับผู้หญิงคนหนึ่ง สามีเห็นหน้าฉันเข้าถึงกับแยกกันกับผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว สามีของฉันรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่แล้วรีบมาอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเฉยเมยมากดูเหมือนเธอจะไม่สะทกสะท้านใดๆ ทั้งสิ้น
ตอนนี้โสดประสาทของฉันดับหมด ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น รีบตรงเข้าไปอาละวาดผู้หญิงคนนั้นพร้อมลงไม้ลงมือ ตอนนั้นฉันคิดในใจว่าขอตบล้างแค้นสักฉาก เธอกล่าวว่า “นี่! เธอยังไม่เข้าใจอีกหรอ ที่สามีของเธอเงินเดือนขึ้นเรื่อยๆ จนมีเงินซื้อบ้านที่เธออยากได้มากมาย ก็เพราะฉันไม่ใช่หรอ ที่เธอมีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆก็เพราะฉันไง”
เมื่อเธอพูดจบ มันทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นมา ฉันคงหมดความสำคัญกับเขาแล้วจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอทั้งสวยและเซ็กซี่กว่าฉัน แถมเธอยังอ่อนเยาว์กว่าฉันอีกด้วย ฉันมาทราบทีหลังว่าเธออายุมากกว่าฉันถึง 10 ปี เธอเป็นผู้หญิงที่ขยันและหักโหมในด้านการงานมาก จนเธอเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าและเป็นเหตุทำให้เธอหย่าร้างกับอดีตสามี เธอมองมาที่สามีของฉันแล้วบอกว่าเขาหล่อมาก ทั้งซื่อและขยันขันแข็ง ฉันก็แค่เอางานมาล่อให้เขาก็มาหาฉันแล้ว เธอตบหน้าฉันกลับ 1 ครั้ง โดยสามีของฉันได้เพียงแต่นั่งนิ่งไม่คิดจะช่วยอะไรเลยสักนิด
ฉันผิดหวังในตัวเขามาก ที่ฉันต้องดูเหมือนโทรมมากไม่ใช่เพราะฉันต้องดูแลลูกให้เขาหรอกหรอ ไม่ใช่เพราะฉันต้องทำงานจนเหนื่อยหรอกหรอ มีผู้หญิงที่ไหนไม่รักสวยรักงามบ้าง เครื่องสำอางแพงๆใช่ว่าฉันไม่อยากได้หรอ แต่ที่ฉันอดทนทำไปทั้งหมดก็เพื่อลูกเพื่อวันข้างหน้าของเขา แต่เธอกลับมาทิ้งฉันลงกลางทางแบบนี้ ฉันคงต้องขอหย่า ฉันไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายไร้หัวใจอีกแล้ว
แทบล้มทั้งยืน!! สามีกลับบ้านดึกอยู่บ่อยๆ "เมียเลยไปหาที่ทำงาน" แต่กลับเจอแบบนี้...!?