การเลี้ยงดูบุพการีคือหน้าที่ของบุตร มรดกเป็นแค่สิทธิอาจจะได้หรือไม่ได้ ได้แล้วเรียกคืนได้หากประพฤติตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๕๓๑ ประทุษร้ายผู้ให้ตามประมวลกฎหมายอาญา,ทำให้เสียชื่อเสียง หรือหมิ่นประมาทผู้ให้อย่างร้ายแรง,ไม่เลี้ยงดู ไม่ให้สิ่งจำเป็นต่อชีวิตแก่ผู้ให้ในขณะที่ทำได้ พฤติกรรมเหล่านี้ตามภาษากฎหมายเรียกว่า”ประพฤติเนรคุณ” ผู้ให้สามารถเรียกคืนได้ตามกฎหมาย
การให้ ก็คือการยกให้ตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าได้เมื่อเจ้าของไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เรียกว่ารับมรดกนะครับ สำหรับการให้ที่ให้แก่กันตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่นั้น โดยหลักแล้วต้องถือว่าให้แล้วให้เลย เป็นการยกกรรมสิทธิ์ให้ขาด เรียกคืนไม่ได้
**เว้นแต่จะมีเหตุเรียกคืนตามกฎหมาย ดังนี้
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 531 อันผู้ให้จะเรียกถอนคืนการให้เพราะเหตุผู้รับประพฤติเนรคุณนั้นท่านว่าอาจจะเรียกได้แต่เพียงในกรณีดังจะกล่าวต่อไปนี้
1 ถ้าผู้รับได้ประทุษร้ายต่อผู้ให้เป็นความผิดฐานอาญาอย่างร้ายแรงตามประมวลกฎหมายลักษณะอาญา
2 ถ้าผู้รับได้ทำให้ผู้ให้เสียชื่อเสียง หรือหมิ่นประมาทผู้ให้อย่างร้ายแรง
3 ถ้าผู้รับได้บอกปัดไม่ยอมให้สิ่งของจำเป็นเลี้ยงชีวิตแก่ผู้ให้ ในเวลาที่ผู้ให้ยากไร้และผู้รับยังสามารถจะให้ได้
แต่มีข้อแม้นะครับ ผู้ให้อาจถอนคืนการให้ไม่ได้ หากว่าได้ใจอ่อนให้อภัยไปแล้ว หรือปล่อยให้เวลาได้ล่วงเลยไปเป็นเวลา 6 เดือน และในทุกกรณี ( ไม่ว่าจะอภัยไปแล้วหรือไม่ ) เขาห้ามเรียกคืนการให้ เมื่อพ้นเวลาสิบปีภายหลังเหตุการณ์
ขอขอบคุณข้อมูล นักกอดหมอนออนไลน์
ที่มา : kaijeaw